กีฬาแฮนด์บอลได้มีการเข้ามาเผยแพร่ในประเทศไทยตั้งแต่ปี พ.ศ. 2482 โดยอาจารย์กอง วิสุทธารมย์ อดีตอธิบดีกรมพลศึกษา ในสมัยนั้นแฮนด์บอลยังนิยมเล่นแบบ 11 คน  แต่คนไทยเราไม่ค่อยจะนิยมเล่นกีฬาประเภทนี้ จึงถูกยกเลิกไป

           ต่อมาปี พ.ศ. 2500 นายธนิต คงมนต์ ได้รับทุนจากองค์การยูเนสโก (UNESCO)ไปศึกษา    ดูงานพลศึกษาในประเทศเดนมาร์กและประเทศสวีเดน ขณะที่ได้ศึกษาอยู่นั้นได้รับการฝึกสอนวิชาแฮนด์บอลทั้งประเภท 7 คนและ 11 คน เห็นว่ากีฬานี้มีประโยชน์มากเนื่องจากใช้สถานที่ไม่กว้างนัก จะใช้สนามหญ้า สนามคอนกรีต พื้นดิน หรือพื้นไม้ก็ได้ ดังนั้น   เมื่อกลับมาเมืองไทยจึงได้เสนอกีฬาแฮนด์บอลเข้าไว้ในหลักสูตรพลศึกษาของวิทยาลัยและโรงเรียนฝึกหัดครูพลานามัย และได้บรรจุไว้ในหลักสูตรเมื่อปี พ.ศ. 2501

          กีฬาแฮนด์บอลในประเทศไทยได้รับความนิยมมากขึ้นทั้งในโรงเรียนประถมศึกษาและมัธยมศึกษา ต่างก็ได้บรรจุกีฬาแฮนด์บอลเข้าไว้ในหลักสูตรการเรียนการสอน และต่อมากีฬาแฮนด์บอลก็ได้ถูกบรรจุไว้ในหลักสูตรของวิทยาลัยพลศึกษาทั่วประเทศด้วยรวมทั้งในวิทยาลัยครูและมหาวิทยาลัยทุกสถาบัน

          ปี 2550 ได้มีการจัดแข่งขันแฮนด์บอลในกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 24 ณ ประเทศไทย ทีมชาติไทยประสบความสำเร็จสามารถครองตำแหน่งชนะเลิศได้ทั้งประเภท ทีมชายและทีมหญิง

          เมื่อกีฬาแฮนด์บอลมีการเรียนการสอนในสถานศึกษาทุกระดับ ตั้งแต่ระดับมัธยมศึกษาถึงระดับอุดมศึกษา การจัดการแข่งขันก็มีมากขึ้นตามลำดับ จึงได้มีผู้ก่อการจัดตั้งสมาคมแฮนด์บอลสมัครเล่นขึ้น ซึ่งมีศาสตราจารย์นายแพทย์บุญสม มาร์ติน เป็นนายกสมาคมเป็นคนแรก จนถึงปี พ.ศ. 2540 การกีฬาแห่งประเทศไทยได้อนุญาตให้สมาคมแฮนด์บอลสมัครเล่นใช้คำว่า “แห่งประเทศไทย” ได้ จึงมี “สมาคมแฮนด์บอลสมัครเล่นแห่งประเทศไทย” ขึ้นโดยมีนายไพฑูรย์  จัยสิน เป็นนายกสมาคม

​